• Warstwa sufitowa i strop nad ostatnią kondygnacją.
• Warstwa paroizolacyjna i uszczelniająca – Jej zadaniem jest zablokowanie zbyt intensywnego napływu pary wodnej od strony wnętrza do przestrzeni wentylowanej. Aby właściwie spełniać swoją funkcję, warstwa taka musi być wykonana w sposób szczelny, tj. poprzez staranne klejenie wzajemne złączy arkuszy czy wstęg materiału oraz dokładne połączenie ze ścianami budynku,
• Izolacja termiczna – W zależności od konstrukcji stropu izolacja termiczna może być ułożona pomiędzy elementami konstrukcji nośnej lub na stropie.
• Przestrzeń wentylowana – Powoduje ona obniżenie ciśnienia przenikającej przez stropodach pary wodnej poprzez usuwanie jej na zewnątrz wraz z powietrzem wentylującym szczelinę. Aby wymiana powietrza mogła odbywać się z wymaganą intensywnością należy wykonać otwory wentylacyjne o przekroju równym co najmniej 1/500 powierzchni stropodachu lub szczelinę wentylowaną nie niższą niż 2 cm na całym obrzeżu stropodachu.
• Warstwa nośna górnej części stropodachu, pokrycie stropodachu i warstwa ochronna.
Warstwa nośna górnej części stropodachu powinna być dylatowana:
• Dylatacja obwodowa – Rozdziała od ścian attykowych i wychodzących ponad połać stropodachu ścian wyższych części budynku.
• Dylatacje dzielące połać – Powinny dzielić powierzchnie stropodachu na pola o boku nie dłuższym niż 12 m.
• W przypadku płyt korytkowych dylatacje uzupełniają podkładki ślizgowe pod oparciami płyt.
Warstwa nośna górnej części stropodachu może być wykonana z prefabrykowanych żelbetowych płyt korytkowych.
Płyty dachowe korytkowe występują w odmianie otwartej i zamkniętej. Szerokość modularna płyt wynosi 30 cm i 60 cm, długość od 180 cm do 300 cm w przedziale co 30 cm, wysokość 10 cm . Płyty prefabrykowane są z betonu klasy B-17,5, grubość płyty górnej wynosi 2,5 cm. Minimalna szerokość podpór pod płyty korytkowe wynosi 12 cm.
Konstrukcję, na której opierają się płyty korytkowe tworzą ścianki ażurowe murowane z cegły dziurawki. Ścianki te ustawiane są pomiędzy ścianami attykowymi, prostopadle do kierunku rozpięcia stropu, w rozstawie osiowym dostosowanym do długości płyt korytkowych. Na ściankach ażurowych układane są płyty korytkowe. Po wyrównaniu płyt gładzią cementową stanowią one podkład pod izolację przeciwwodną z dwóch warstw papy bitumicznej.
