Betonem nazywa się sztuczny kamień powstały przez związanie kruszywa głównie za pomocą spoiw. Ze względu na masę rozróżnia się betony ciężkie (2600 kg/m3), betony zwykłe (1800-2600 kg/m3) oraz betony lekkie (1800 kg/m3).
Betonem zwykłym nazywa się beton powstały z mieszanki, której podstawowymi składnikami są cement, woda i kruszywa kamienne.
Ogólnie rozróżnia się kruszywa:
a) drobnoziarniste, które tworzą z cementem i wodą tzw. zaprawę wiążącą ziarna grubsze (spoiwo),
b) gruboziarniste.
Kruszywo może być otoczakowe rzeczne i kopalne (piaski, żwiry) lub łamane (kamień tłuczony). Kruszywo łamane może być naturalne, uzyskane ze skał i materiałów występujących w przyrodzie oraz sztuczne, pochodzące z materiałów wyprodukowanych. Do betonów konstrukcyjnych stosuje się kruszywa ciężkie, natomiast do betonów izolacyjnych — kruszywa lekkie.
Piaskiem nazywa się kruszywo o średnicy ziaren mniejszej od 2 mm, żwirkiem lub grysikiem — kruszywo o średnicy ziaren większej od 4 mm. Nazwy kruszywa: piasek, żwirek, żwir dotyczą kruszywa naturalnego, natomiast nazwy: miał, grysik, grys, tłuczeń odnoszą się do kruszywa uzyskanego z rozdrobnienia kamieni. Kruszywo o różnych wymiarach stanowiące materiał kopalny nazywa się pospółka.
W zależności od proporcji użytych składników (kruszywa, cementu) i ich jakości można otrzymać betony o różnych właściwościach technicznych. Najważniejszą cechą techniczną betonów zwykłych (konstrukcyjnych) jest ich wytrzymałość na ściskanie. Wielkość przenoszonej siły określa klasę betonu. Zgodnie z PN-B-03264 rozróżnia się następujące klasy betonu: B 15(C12/15), B20(C16/20), B25(C20/25), B30(C25/30), B37(C30/37), B45(C35/45), B50(C40/50), B60(C50/60). Im wyższa klasa betonu, tym beton ma większą wytrzymałość.
