Wyroby ceramiczne otrzymuje się z gliny po odpowiedniej przeróbce i uformowaniu oraz wypaleniu w temperaturze 850— 1000°C.
Do wykonania murów stosuje się cegłę pełną, cegłę dziurawkę bądź kratówkę oraz pustaki drążone pionowo.
Wymiary cegły są rozmaite w różnych krajach i w różnych okresach. W Polsce stosowano cegły pełne o wymiarach 130x70x60 mm (70 mm). Od ponad 30 lat produkowana jest w Polsce cegła o wymiarach 120 x 250 x 65 mm. Wymiary cegły dziurawki są takie same jak cegły pełnej.
Cegłę budowlaną pełną klas 20, 15 i 10 stosuje się do budowy ścian nośnych, słupów, filarów, sklepień i kominów. Ściany nośne budynków powyżej terenu mogą być również wykonywane z pustaków ceramicznych.
Ściany działowe i osłonowe oraz stropy Kleina wykonuje się z cegły dziurawki i pustaków. Cegła dziurawka produkowana jest w dwóch klasach: 2,5 i 5. Klasa cegły oznacza jej wytrzymałość średnią na ściskanie (MPa).
Z cegły pełnej klas wyższych od 20 można wznosić ściany budynków o wysokości do 20-25 kondygnacji.
Ze względu na wymagany współczynnik przewodności cieplnej Ukmax ≤ 50 W/(m²·K) dla ścian zewnętrznych ściany z cegły pełnej są nieekonomiczne, ponieważ grubość ich wynosi powyżej 3 cegieł.
W praktyce istnieje wiele odmian pustaków ceramicznych stosowanych zarówno do budowy ścian zewnętrznych i wewnętrznych, jak i stropów ceramiczno-żelbetowych. Do szeroko stosowanych w Polsce pustaków stropowych należą pustak Ackermana, Fert i Porotherm. Wyroby ceramiczne (cegła, pustaki) mają dużą wytrzymałość na ściskanie a małą na rozciąganie i z tych względów stosowane są głównie w tych elementach konstrukcyjnych, w których poddane są działaniu sił ściskających. Pustaków ceramicznych nie należy stosować do budowy fundamentów, ścian piwnic i murów kominowych.
