Ceramiczne płytki podłogowe są nieco grubsze od płytek ściennych i wypala się je w wyższej temperaturze, dzięki czemu następuje fuzja cząsteczek, a materiał staje się mniej łamliwy. Mogą być powlekane glazurą lub nie; najczęściej występują w naturalnych barwach gliny.
Płytki glazurowane są zimniejsze w dotyku i lepiej odbijają wszelkie dźwięki, płytki matowe stwarzają zaś mniejsze zagrożenie poślizgu po zamoczeniu. Nieglazurowane płytki podłogowe należy przed położeniem uszczelnić (zagruntować). Płytki klinkierowe nie są powlekane glazurą, toteż są często mniej eleganckie i tańsze od ceramicznych, niemniej oba typy mają zbliżone właściwości. Układa się je na zaprawie cementowej, a następnie gruntuje i lakieruje. Gama barw to naturalne brązy i czerwienie.
Płytki winylowe o lateksowym spodzie są trwałe i wygodne w użyciu, niemniej po zamoczeniu stają się śliskie. Łatwiej się je układa niż wykładzinę w arkuszach, są także ekonomiczniejsze, zwłaszcza w narożnikach
i wnękach. Barwy i wzory są zróżnicowane – od gładkich jednobarwnych po imitujące kamień czy drewno.
Płytki powlekane winylem są gładkie i łatwe do utrzymania w czystości, a także tańsze od winylowych; niemniej są mniej wygodne i mniej trwałe.
Płytki gumowe izolują hałas i są wygodne. Są dość drogie, lecz niezwykle wytrzymałe. Ich kolorystyka jest raczej jednostajna, niemniej tłoczenia lub napy mogą nadać pomieszczeniu supernowoczesny wygląd. Płytki marmurowe, trwałe i drogie, występują we wszystkich barwach naturalnego marmuru – różowym, zielonym, szarym i czarnym. Układa się je na zaprawie murarskiej.
Płytki kamienne (np. marmurowe) są bardzo trwałe i kosztowne. Płytki łupkowe występują w barwach szarości, zieleni i błękitu, są kwadratowe lub prostokątne i układa się je na zaprawie cementowej. Płytki korkowe są wygodne dla stóp, lecz niezbyt trwałe. Niektóre powleka się cienką warstwą poliuretanu lub winylu, inne trzeba po położeniu wygładzić papierem ściernym i polakierować, by nie dopuścić do przenikania wody przez szczeliny.
