Developerzy nie mają problemów z tożsamością. Określani są podmiotem gospodarczym.
Podmiotem gospodarczym jest aktywny podmiot procesów gospodarczych. Podejmuje on decyzje i działania. Wywołuje jednocześnie skutki ekonomiczne. Celem podmiotu gospodarczego jest prowadzenie skutecznej działalności gospodarczej.
Termin wywodzi się z przepisów prawa, które wynikają z ustawy o działalności gospodarczej z roku 1988. Terminowi temu przyświecało zadanie określania każdego z uczestników działalności gospodarczej, jak między innymi osób fizycznych wykonujących działalność gospodarczą, w tym przedsiębiorstwa państwowe, a także spółdzielnie oraz spółki osobowe bądź kapitałowe.
Przed II wojną światową funkcję przedsiębiorcy sprawował termin kupiec, co w związku z kolektywizacją gospodarki po wojnie termin ten wyeliminowało. Gdy od połowy lat 80. postępowały zmiany w kierunku urynkawiania, zaproponowano neutralny termin: podmiot gospodarczy, który posiadając kapitalistycznych konotacji mógł być akceptowany przez ówczesne władze.
Proces akcesyjny do Unii Europejskiej w latach dziewięćdziesiątych poniekąd wymusił przetłumaczenie polskich ustaw na języki państw UE. Tymczasem termin podmiot gospodarczy pozostawał nieprzetłumaczalny inaczej niż przy pomocy metody opisowej. Ustawa z dnia 19 listopada 1999 roku wprowadziła zmianę – termin podmiot gospodarczy zastąpiło pojęcie przedsiębiorca.
Polskim system prawa nie dysponuje jednolitą definicją przedsiębiorcy. Funkcjonujące definicje sprowadzają się do tego, że przedsiębiorca jest podmiotem prawa, który prowadząc działalność gospodarczą (lub zawodową), generuje zysk. W rozumieniu prawnym, co ciekawe, „przedsiębiorca” to nie synonim przedsiębiorstwa ani firmy.