Przy układaniu płyt wiórowych muszą być szczególnie przestrzegane następujące zasady:
• Wszystkie części drewniane, zastosowane do budowy podłogi (płyty, krawędziaki, belki stropowe) muszą być suche i nie opanowane przez szkodniki.
• Z surowego stropu betonowego i graniczących ścian nie może przedostawać się wilgoć do układu podłogowego. Z tego względu należy nałożyć dla bezpieczeństwa folię polietylenową jako izolację przeciwwil-gociowg.
• W żadnym jednakże wypadku nie wolno pokrywać stropów z belek drewnianych folią polietylenową. Tworzenie się pary wodnej doprowadziłoby wkrótce do zniszczenia belek stropowych.
• Jeżeli zamierza się wykonać podłoże z płyt wiórowych na starej podłodze drewnianej lub parkietowej, to należy ja wpierw sprawdzić na “skrzypienie” jak również na występowanie ewentualnych szkodników drewna. W razie potrzeby należy mocno skręcić deski podłogi z belkami stropu. W wypadku opanowania drewna przez robaki należy się zwróci do tępiciela szkodników, który może przeprowadzić ich zwalczenie środkami biologicznymi (np. gorącym powietrzem).
• Aby płyty mogły dostosować się do warunków wilgotnościowych panujących na placu budowy (zamknięta budowa surowa lub stara budowa), powinny być dostarczone na dwa dni przed montażem i “zaaklimatyzowane” przez luźne ustawienie.
• Grubość płyt i rozstaw oparcia na legarach podłogowych lub belkach stropowych muszą odpowiadać oczekiwanym obciążeniom. Informacji o powyższym można zasięgnąć w specjalistycznym handlu.
• Płyty wiórowe jako elementy suchego jastrychu tworzą po ułożeniu płaska powierzchnię. Aby wykluczyć pomyłki pomiędzy dolną i górna stroną płyt, strony dolne są zaopatrzone w nadruk stemplowy.
• Przy układaniu płyt wiórowych należy zapewnić odległość od ścian min. 15 mm. Odstęp ten jest nieodzowny dla wentylacji tylnych stron płyt i dylatacji. Aby nie utrudniać koniecznej wentylacji wykładziny podłogowe nie mogą przykrywać odstępu od ścian. To samo dotyczy listew przyściennych, które zawsze powinny być mocowane z niewielkim odstępem do ścian i podłogi.
• Szczególnie ważny jest również wystarczający docisk przy sklejaniu płyt. Uzyskuje się go przez wbijanie małych klinów drewnianych w szczelinę brzegowg. Do sklejania należy stosować co najmniej trzy kliny na metr bieżgcy szczeliny brzegowej. Po stwardnieniu kleju kliny muszą być usunięte.
• Jeżeli wykładzina podłogowa nie może być ułożona w ciągu dwóch następnych dni po ułożeniu płyt wiórowych, to wówczas dochodzi do jednostronnego wyschnięcia i ewentualnego spaczenia się płyt wiórowych. Można temu zapobiec przez przejściowe pokrycie folią polietylenowa.
