Wymagania racjonalnie niskiego poziomu ilości energii cieplnej potrzebnej do użytkowania budynku i jego instalacji grzewczych, wentylacyjnych i klimatycznych, określone są wskaźnikiem E sezonowego .zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania w standardowym sezonie ogrzewczym do kubatury ogrzewanej części budynku.
Wymagania są spełnione, gdy wskaźnik E jest mniejszy od wartości granicznej E0. Wartości graniczne E0 dla budynków mieszkalnych i zamieszkania zbiorowego w zależności od współczynnika kształtu budynku A/V wynoszą:
A — jest sumą pól powierzchni wszystkich ścian zewnętrznych, dachów i stropodachów, podłóg na gruncie lub stropów nad piwnicą nie-ogrzewaną, stropów nad przejazdami, oddzielających część ogrzewaną budynku od powietrza zewnętrznego, gruntu i przyległych nieogrzewanych pomieszczeń liczonych po obrysie zewnętrznym,
V — jest kubaturą netto ogrzewanej części budynku.
Wskaźnik sezonowego zapotrzebowania na ciepło do ogrzewania budynku mieszkalnego i zamieszkania zbiorowego E oblicza się wg PN-B-02025.
Dla budynku mieszkalnego w zabudowie jednorodzinnej wymagania są spełnione jeżeli:
— wartość wskaźnika E < E0 lub,
— przegrody zewnętrzne odpowiadają wymaganiom izolacyjności cieplnej wg tablicy poniżej.
Budynek mieszkalny w zabudowie jednorodzinnej.
Dla budynku użyteczności publicznej wymagania są spełnione, jeżeli przegrody zewnętrzne odpowiadają wymaganiom izolacyjności cieplnej wg tablicy poniżej.
Budynek użyteczności publicznej.
Opór cieplny i współczynnik przenikania ciepła U(k) z uwzględnieniem mostków liniowych i punktowych dla komponentów budowlanych i elementów budynku należy obliczać wg PN-EN ISO 6946.
Wartości współczynnika przenikania ciepła dla okien i drzwi nie powinny być większe niż Uk max określone w Rozporządzeniu MI z dnia 12 kwietnia 2002 r.
Pole powierzchni okien oraz przegród szklanych i przezroczystych nie może być większe niż:
Amax = 0,15 Az + 0,03 Aw
gdzie:
Az — jest sumą pól powierzchni rzutu poziomego wszystkich kondygnacji nadziemnych (w zewnętrznym obrysie budynku) w pasie o szerokości 5 m wzdłuż ścian zewnętrznych,
Aw — jest sumą pól powierzchni pozostałej części rzutu poziomego wszystkich kondygnacji po odjęciu A .
Temperatura wewnętrznej powierzchni przegród nieprzezroczystych powinna być wyższa co najmniej o 1°C od punktu rosy powietrza w pomieszczeniu, przy obliczeniowych wartościach temperatury powietrza.
Przegrody zewnętrzne nieprzezroczyste, złącza między przegrodami i częściami przegród oraz połączenia okien z ościeżnicami powinny być całkowicie szczelne na przenikanie powietrza.
Zgodny z wymaganiami współczynnik przenikania ciepła U dla przegród zewnętrznych uzyskuje się stosując przegrody jednorodne odpowiedniej grubości z materiałów o małym współczynniku przewodności cieplnej — X lub warstwowe konstruowane z warstwy nośnej i materiału termoizolacyjnego.
Niska izolacyjność termiczna przegród zewnętrznych powoduje znaczne straty ciepła i ich przemarzanie, powstaje wilgoć w pomieszczeniach, pogarszają się warunki zdrowotne pobytu, a także zostaje przyspieszony proces niszczenia budynków.
Dla budynku użyteczności publicznej wymagania są spełnione, jeżeli przegrody zewnętrzne odpowiadają wymaganiom izolacyjności cieplnej wg tablicy poniżej.
Opór cieplny i współczynnik przenikania ciepła U(k) z uwzględnieniem mostków liniowych i punktowych dla komponentów budowlanych i elementów budynku należy obliczać wg PN-EN ISO 6946.
